[[ขอระบายหน่อยเถอะนะ]] คิดยังไงกับคนที่ไปเที่ยวบ้านคนอื่นตอนใกล้เที่ยง

เพราะสังคมไทยเป็นสังคมอดมไปด้วยน้ำใจ ทำให้เป็นจุดอ่อนประการสำคัญในการรับมือกับคนที่คิดซับซ้อนและหัวหมอ

อีกทั้งการมีคำว่า "มารยาท" เป็นตัวค้ำคอวัดระดับความดีของคนในสายตาสังคม ทำให้หลายๆครั้งหลายๆคนก็ตกเป็นฝ่ายเจ็บช้ำน้ำใจอยุ่ฝ่ายเดียวในหลายๆกรณี

วิธีที่ละมุนละม่อมที่สุดเท่าที่นึกออกก็คือปรับเวลาทานข้าวเที่ยงให้เร็วขึ้นและช้ากว่าปกติสลับกัน ให้เขาจับทางไม่ได้...ยิ่งถ้าเขามาไม่บอกล่วงหน้าก็หาโอกาสไปทานนอกบ้านบ้างให้เขามาแล้วหงายเงิบที่ไม่มีใครอยู่บ้าน

หรือถ้าเลี่ยงไม่ได้ก้ทำอาหารให้น้อยกว่าปกติ เพื่อให้ไม่พอทาน หรือทำอาหารซ้ำๆให้เขาเบื่อ หรือทำอาหารแบบที่เขาไม่ชอบ

วิธีแก้มีหลากหลายแต่ก็เท่านั้นแหละครับ...ถ้าคุณ จขกท.เอาวิธีเหล่านี้ไปบอกกับพ่อแม่ แล่วพ่อแม่ตอบกลับมาว่า "ช่างเขาเถอะ เรามีก็แบ่งๆกันกิน"

(เข้าใจว่า จขกท.อาจจะอึดอัดใจ แต่กรณีนี้ถ้าไม่อึดอัดใจพร้อมกันทั้งบ้าน วิธีแก้ปัญหาจะไม่ถูกใช้แน่ครับเพราะคนอื่นๆจะไม่มองว่าเป็นปัญหา)